<-- Nummer  21    | De schrikkelmuziektest - Kent u deze dertig cd's? |     Nummer 23 ->

Geert Henderickx besprak in het eerste nummer van 2003 in Oor deze plaat. Rijkelijk laat. Geert heeft meestal een goede neus voor platen die er binnen het singer-song-genre, Country & Western en folkwereldje toe doen. Maar deze plaat had hij gemist. Of de redacteur die bepaalt wie welke platen moet gaan bespreken. Hoogstwaarschijnlijk schaamde Geert zich een beetje. Verwante collega's bij Heaven hadden de plaat al een half jaar eerder opgepikt en uitgeroepen tot een (klein) meesterwerk. En in het winternummer werd de plaat uitgeroepen tot plaat van het jaar. Vier van de 22 deelnemers noemden deze plaat. In Oor nam niemand van de 57 deelnemers de moeite dit album op te nemen in hun lijstje met de beste tien platen van 2002. 

Geert is uiterst lovend over het album. Hij verschuilt zich voor zijn late bespreking achter het argument dat de plaat alleen op importbasis te verkrijgen zou zijn. Tja (zou Martin Bril zeggen).

Het album bevat eigenlijk geen slechte nummers. Twee songs springen er echter bovenuit:

Be careful en Nobody's crying. 

Citaat: "Zodoende kunnen haar bedrieglijk romantische liedjes verpletterend navrant uitpakken, hetgeen met name geldt voor de beide keren dat ze in de huid van een vereenzaamde weduwe kruipt. Minstens even hartverscheurend bezingt Griffin op dit derde album hoe tegen het einde van een amoureuze nacht de verlatingsangst al gelijk begint te sluimeren, waarna haar muzikanten bij het wegsterven van de laatste tonen spontaan in applaus losbarsten". Mooie zinnen. (HvD 30 juni 2003)