muzieklijstjes.nl

<-- Nummer  11    | De schrikkelmuziektest - Kent u deze dertig cd's? |     Nummer 13 ->

Jimmie Rodgers. No hard times, 1932 (Rounder 1
991)

Hoeveel van de artiesten van vandaag de dag zullen zeventig jaar na hun dood er nog toe doen. De meesten zullen al lang vergeten zijn. Jimmie Rodgers stierf in 1933 op 35 jarige leeftijd veel te jong (tuberculose). Hij lijkt bezig aan een comeback. Meer en meer serieuze artiesten noemen hem als invloed. Niet alleen mensen uit de country & western hoek. Daar wordt hij door velen voor het gemak nog steeds geplaatst. Die cowboy met zijn jodel-liedjes. Inderdaad: in bijna alle songs jodelt hij een stukje. Maar als je daar doorheen luistert dan ontdek je dat hij vooral een folkzanger was. Iemand die liedjes schreef over de mensen aan de onderkant van de toenmalige Amerikaanse samenleving. Vaak mensen die rond de spoorwegen rondhingen. Woody Guthrie deed hetzelfde maar net even iets later. In dezelfde periode waren the Carter family actief. Beiden hebben ze een "legacy" neergezet die niet anders als klassiek kan worden genoemd. Het Amerikaanse Rounder heeft rond 1990 een achttal cd's uitgebracht met het verzameld werk van Jimmie Rodgers. Om een idee van Rodgers te krijgen zou je kunnen luisteren naar opnames uit 1932 (een jaar voor zijn dood). Verzameld op No hard times (deel 7 uit de serie). Het is een soort greatest hits of: Rock all our babies to sleep, Mother the queen of my heart, No hard times, Gambling bar room blues, I've only loved three women, In the hills of Tennessee, Prairie lullaby en Miss the Mississippi and you. Rodgers schreef vaak smartlappen en op deze cd staan er meerdere. (HvD 10 april 2003)

Naschrift

In februari 2004 zond Nederland 3 de 4-delige serie Lost highway over country & western uit. In de eerste aflevering ging het hoofdzakelijk over the Carter family én Jimmie Rodgers. Dat wil zeggen: in de oorspronkelijke eerste aflevering werd veel ruimte ingeruimd voor deze artiest. Maar niet in Nederland: het heilige format en tijdschema kon niet overweg met een muziekdocumentaire die langer duurde als een uur. (HvD 28 februari 2004)