<-- Nummer 6      |  De schrikkelmuziektest - Kent u deze dertig cd's? |       Nummer 8 ->

Het verhaal rondom deze plaat begint begin jaren tachtig in Oostelbeers (in de Kempen, ver onder Eindhoven). Daar  woonde Sjef. Sjef had een goede baan bij Philips (iets creatiefs met beurzen). Hij verdiende zo goed dat hij twee dagen per week tijd en geld overhield voor zijn echte hobby: muziek en poëzie. Hij huldigde de mening dat auto’s zijn gebouwd om buiten te wonen. Daarom kon hij zijn grote garage inrichten als platenuitleenzaak. ‘s Avonds en in de weekenden kon je daar voor een habbekrats langspeelplaten lenen. Er was echter één bezwaar aan zijn zaak. Maar elk nadeel hep zijn voordeel. Sjef zette in zijn platenuitleenzaak alleen platen neer waar hij iets mee had. De waan-van-de- dag- muziek (zeg maar de top 100 en Hitzone-cd's van toen) ontbrak in zijn collectie. Sterker. Veel platen zeiden ons niets. Maar dat was ook zijn bedoeling. Hij wilde "goede" muziek onder de mensen brengen. Je ging dus niet naar Sjef toe om een bepaalde lp te lenen. Nee, je ging naar Sjef om een lp te zoeken die je wilde leren kennen. Een houding die bij de meeste gebruikers van onze fonotheek ver is te zoeken. Om een lang verhaal kort te maken. 

Op zekere dag nam ik "Les chants des émigrants Italiens"  mee naar huis. Een onbekend label, onbekende namen en onzeker wat er voor soort muziek op zou staan. Toch maar eens uitproberen. Liederen van Italianen die in het verleden hun land moesten verlaten (armoede - economische vluchtelingen avant la lettre). Weemoedige liedjes over het verlaten van la bella Italia, aankomst in Amerika, heimwee en dat soort dingen. Het bijzondere zat hem slechts in een vijftal liedjes. Daniella Fava (proef die naam) zong ze. En dat gaf de doorslag. Een meisje met een onschuldige stem (pas 18 jaar oud). Eind 1998 stond op de nieuwslijst van de Centrale diskotheek Rotterdam een titel die leek op die toenmalige lp. Bestellen en hopen dat het die lp zou zijn. Inderdaad. Luister vooral naar Io parto per l ‘America en Quando l’alber comincia a fiorire. (wat zoiets betekent als Als de bomen gaan bloeien).

Sjef kun je anno 2003 in het wild op zaterdag in de binnenstad van Eindhoven op de markt ontmoeten: hij staat er met een bus vol poëzie en 2e hands langspeelplaten. (HvD 3 april 2003)