|
<-- Nummer 13 | Een reis door de collectie - Cd's | Nummer 15 -> |
|
Cristina Branco. Post-Scriptum (L'empreinte digitale 2000) |
 |
| Cristina Branco loopt het grote gevaar dezelfde kant op te gaan als Mary Black. Gestart met een aantal prima platen. Op een klein label. Integer, gedreven, uniek. Dan komt een meneer langs met een grote zak geld. En gaat ze albums opnemen voor een groot label, met een producer die weet wat "het publiek" wil. Dan wordt de zang van Mary of Cristina niet minder, maar er gaat wel iets verloren. Mary en Cristina worden een produkt dat in de markt moet worden geplaatst. Er blijft veel moois over, maar er verdwijnt ook iets. Op Post-scriptum klopt alles. In dezelfde periode kwam ook de plaat Canta Slauerhoff uit. Die is om begrijpelijke redenen in Nederland meer aangeslagen maar Post-scriptum is toch echt haar topplaat. Wat daarna komt is niet slecht maar té gelikt. Prijsnummers op deze plaat zijn Palavres proibidas en Nao oicas a minha voz. |