|
<-- Nummer 9 | Een reis door de collectie - Cd's | Nummer 11 -> |
|
Arno Adams. Ich weit desse d'r bus (Inbetween 2004) |
 |
| Op vrijdag 25 februari 2005 schreef John Schoorl in De Volkskrant een lang artikel over de Limburgse Jacques Brel. Een kleurrijke jongen van midden veertig. Hij was verslaafd aan drugs, drank en gokken. Pakte op zeker moment de draad weer op en ging liedjes schrijven in het Belfeldse dialect. Op deze cd staan twaalf melancholische liedjes. John Schoorl noemt in het artikel Otis Redding, Sam & Dave, Freddie Quinn, Chet Baker, Tom Waits, Frank Sinatra, Ede Staal (uit Groningen) en Leonard Cohen als bronnen van inspiratie. Toch heeft Arno Adams een volstrekt eigen geluid. In het artikel citeert John Schoorl uit diverse liedjes maar negeert de absolute topper van de cd: Kus mich dan. Een nummer over het voorbij gaan van de de tijd en het belang van de liefde. Niet alle woorden zullen niet-Limburgers begrijpen. Dat geeft niet. Het heeft wel iets. En snap je altijd alle Engelse teksten? Ut is wie ut is lijkt op het eerste gezicht raadselachtig maar dat verandert als je het hardop voorleest of Arno hoort zingen. |